‘Strafwerk’ noemde ik het tegen mijn collega’s
Het bovenstaande vormde, samengevat, de inleiding op de vraag of ik een artikel voor O&O wilde schrijven over vakmanschap. Op voorstel van een redactielid werd ik benaderd. Ik kreeg eerder verschenen artikelen toegezonden. En auteursinstructies, 12 pagina’s lang: aanwijzingen voor het schrijven van het artikel, verwijzingen naar weer andere instructies, afhandeling van het contact tussen auteur en uitgever, criteria en voorwaarden voor plaatsing. En de artikelen: vol definities en verwijzingen naar andere (wetenschappelijke?) publicaties. Dit was blijkbaar het kader waarbinnen ik mijn vakmanschap moest laten blijken. ‘Strafwerk’ noemde ik het tegen mijn collega’s, die hard begonnen te lachen: ‘Zo, dan heb je het probleem van de vakman in deze tijd te pakken.’
Artikel: Hoe komt vakmanschap tot klinken?
Al jaren worden vakmensen gemarginaliseerd. Organisaties, managers, opleiders werken daaraan mee. Kan het anders? Hoe kan HRD daarbij een rol spelen?
Laat een reactie achter