Daar kwamen hoornaars op af die op hun weg naar binnen in korte tijd talloze bijen doodden. Dat ging een poosje door totdat je een enorme massa bijen op de hoornaars af zag komen. Elke hoornaar raakte verborgen onder een grote groep. De voice-over meldde dat de hoornaar bezweek onder de warmte en dat deze verdediging van de bijen alleen in Azië te zien is.
Dit is de manier waarop in de natuur een massa insecten aanvallers overmeesteren die een-op-een veel sterker zijn. Het duurt een poosje voordat ze zich hebben gegroepeerd. Ze laden zich op, hebben geen angst en moeten wel in beweging komen omdat ze anders geen leven hebben.
Zou zo’n scenario ook opgaan voor burgers aan de voet van de samenleving die politici en hun technocraten als hoornaars zien die hun het leven onmogelijk maken?
Nieuwe #Aardnootjes verschijnen ook via Twitter.
Mooi verhaal. Ook onze bijen heb ik zich bij de ingang van de kast zien verzamelen tien er hoornaars in de buurt waren. Met een hoornaar die het waagde de plank op te komen werd ook op die manier afgerekend. Zou de bevolking die elders in de wereld worstelt om te bestaan de inwoners van rijke westerse landen ook als hoornaar zien?
“Zou zo’n scenario ook opgaan voor burgers aan de voet van de samenleving die politici en hun technocraten als hoornaars zien die hen het leven onmogelijk maken?”
Het is een interessant verschijnsel dat men een systeem in stand kan houden waarvan heel wat mensen beseffen dat er iets toch niet helemaal klopt. Hoe doet men dat toch? Hier en daar kan je wel eens aanwijzingen vinden die misschien iets meer verklaren omtrent dit fenomeen:
Harold Wallace Rosenthal, een voormalige adviseur van senator Jacob Javits, deed ooit de volgende uitspraak: “Jullie bevolking beseft nooit dat we hen slechts waardeloze prullaria aanbieden die nooit bevredigend kunnen zijn. Ze schaffen zich van alles aan, zijn nooit tevreden en wij bieden weer iets nieuws aan. We beschikken over een eindeloze stroom aan externe afleidingen waardoor de aandacht op het leven zich nooit naar binnen kan richten om volledige genoegdoening te bereiken. Jullie zijn verslaafd geraakt aan ons medicijn, waardoor we jullie meesters zijn geworden …
We hebben de bevolking bekeerd tot onze filosofie van vergaren zodat ze nooit tevreden zullen zijn. Ontevreden mensen vormen de schakel in ons spel van wereldverovering. Ze blijven zoeken en zullen nooit iets vinden. Op het moment dat ze buiten zichzelf om op zoek gaan naar geluk worden ze gewillige dienaren.”
Rosenthal slaat de spijker op zijn kop omdat mensen gemotiveerd worden door de behoefte zich goed te voelen. Dan komt de ontkerkelijking om de hoek kijken: een overzichtelijk en geordend leven binnen het kader van religie kan leiden tot rust en tevredenheid. Nu wordt dat vacuüm opgevuld met geld, seks en Ersatz-religies. De controle komt tot stand door de focus te richten op materialisme en door de waarde van goederen te idealiseren.
“You can take away a man’s gods, but only to give him others in return.” Carl Jung, The Undiscovered Self (1958)