
Een route uit de crises begint bij ander onderwijs
Haastige spoed is zelden goed. Dat speelt nu ook bij de paradigmatische veranderingsprocessen waar deze tijd om vraagt. Zulke veranderingen duren minstens een generatie, met onderwijs dat gericht is op nu en de toekomst en met leerkrachten, bestuurders, ouders en politici die afscheid kunnen nemen van aannames en gewoontes die het onderwijs niet (meer) vooruit helpen.
Als we er dit jaar mee beginnen staan we er over 15 jaar al heel anders voor. Wat is de essentie die we daarbij voor ogen moeten houden?