Op kantoor vinden we steeds sporen van een slak in de keuken. Vrijwel elke morgen zien we dat ie langs is geweest. We zijn eraan gewend, ruimen het droge spoor over de mat op.
Regelmatig probeer ik me voor te stellen wat die slak beweegt. Is het nog steeds dezelfde slak, na al die tijd? Waar komen ze toch binnen? Zijn ze iets op het spoor? Eten, beschutting? Het patroon fascineert me: de slak doet iets wat in die omstandigheden kan en werkt, en blijft gaan. Terwijl ik geen idee heb van wat dat allemaal zou kunnen zijn.
Wat denk je nu? Waarom maak je je druk om een slak? Beetje gif en hij laat geen vieze sporen meer achter op je kleedje.
Je doet dan aan symptoombestrijding, zonder de wisselwerking van de slak met de omgeving te doorgronden. Grote kans dat er nieuwe blijven komen. Doen politici niet net zo als ze praten over bestrijding van terroristen?
[wysija_form id=”2″]
Ruim vijftien jaar terug bezochten slakken, naaktslakken om precies te zijn, ook onze achterkamer dagelijks. De sporen in de ochtend, dat ging nog wel. Echt vervelend waren de nachten waarin een van onze kinderen in gehuil verviel, ik mijn bed uit kwam om al pogend in slaaptoestand naar beneden liep om een flesje melk in de magnetron te zetten en vervolgens gewekt werd door een naaktslak die ik tussen mijn tenen voelde vermurwen.
Ze kwamen uit de kruipruimte, wat gezien hun grijzige kleur echt hun habitat was. De kruipruimte afvullen met polystyreen wokkels voor isolatie verloste ons van de slakken.