Meteen viel mijn oog op de opmerking van de onderwijzer: ”Willy is zeer snel afgeleid.” Mijn gedachten dwaalden af naar de tijd in de schoolbankjes. Afgeleid? Ik was me inderdaad zeer bewust van mijn omgeving, reageerde vaak op wat ik zag gebeuren. Maar ik hoorde wel alles wat de onderwijzer vertelde. Het afgeleid zijn werd gezien als een negatief iets. Dat werd me toen wel ingeprent. Nu ik er mijn beroep van heb gemaakt om alles te zien, te horen, te voelen en te ruiken natuurlijk niet meer.
Ik maakte me er vroeger trouwens al geen zorgen over. Het helpt als je herkent hoe iemands oordeel tot stand komt: het is maar wie de observatie doet, welke oriëntatie hij heeft en in welke context hij staat. Het oordeel zelf kun je dan redelijk goed voorspellen.
