Ze woonden er samen nog 15 jaar, kenden iedereen goed en vice versa. Bij haar uitvaart waren de medewerkers er allemaal.
Het pgb van vader kochten we ook in bij het Fokusproject. Ze kwamen er toch, het was vertrouwd. Wij helpen pap waar dat kan en de medewerkers helpen verder. Nu mam er niet meer is, is pap blij dat alles gewoon doorloopt.
Maar gehandicapten vallen inmiddels onder de Wet Langdurige Zorg, verpleging en verzorging onder de Zorgverzekeringswet (gaat via de zorgverzekeraar) en huishoudelijke hulp zit in de WMO (valt onder de gemeente). De Fokus-medewerkers mogen pap niet meer helpen. Andere hulp komt van ver, is duurder en vreemd.
Je vraagt je af: om wie gaat het ook alweer? Hoe zijn hulp en zorg op deze manier georganiseerd geraakt?
