Eric gaat vragen of we even een rolstoel mogen lenen. Niet veel later komt de broeder met de rolstoel mij ophalen. Eenmaal bij de uitgang stopt hij niet, hij zegt mee te lopen tot ons appartementje. De portier pakt nog een grote paraplu, anders is het veel te warm voor mij, zegt hij. En zo gaan we naar huis: de broeder duwt mij voort in de rolstoel terwijl Eric naast mij loopt met Nica en Eric’s zus met een heleboel tassen volgt. Iedereen met een big smile. Hoe vrolijk kun je worden als iedereen de ruimte heeft om te doen wat passend lijkt.
