De bevallende dame in de andere hoek heeft man en moeder bij zich. Ook hangt daar de tv en moeder kijkt continu naar het nieuws. Geen bezoektijden in het ziekenhuis. Je bent hier, buiten de medische zorg, afhankelijk van familie en vrienden.
Een kennis van de bevallende dame loopt binnen en praat luidruchtig tegen haar man. Aaaa!! Ik word gek. Ik kan m’n mond niet meer houden: “Sir, could you please lower your voice a little?” en tegen Eric: “Babe, can you turn off the tv please? I also feel bad for that woman who has had a heavy surgery. And how can that woman give birth with all these people and all this noise?” Mijn boodschap lijkt aangekomen, het meeste bezoek verdwijnt.
Heb ik mijn kamergenoten hiermee geholpen? Of heeft mijn zelfreferentiële actie de situatie voor hen juist verslechterd?
