Op maandag werd ze op haar werk gebeld met de vraag of het voor dinsdag geplande gesprek ook nu kon plaatsvinden. Haar werd verteld dat er een verdenking van borstkanker bij haar zus was. Ze antwoordde dat die diagnose inmiddels was bevestigd en dat er bij haar zus geen ‘fout gen’ was gevonden. Het werd even stil aan de lijn en haar werd gevraagd of ze de geboortedatum van haar zus wist. “Dan zoek ik het even op en bel ik u zo even terug.” Even later: “Dat klopt, uw zus heeft kanker.”
Verder werd verteld dat nu eerst het DNA van de andere zus werd bekeken. Daarmee was het gesprek beëindigd. Ze vroeg zich af in welke werkelijkheid het ziekenhuis verkeerde. En merkte hoe snel haar vertrouwen in het ziekenhuis was vertrokken door een simpel telefoontje.
