‘Ik probeer mensen te helpen in het omgaan met diabetes en verhogen van hun levenskwaliteit. Dat is maatwerk. De verzekeraar eist dat ik voor elke patiënt een zorgplan opstel en dat meegeef op papier. Dat is nutteloos. Die papieren vind ik terug in de wachtkamer. Veel mensen hebben moeite met geschreven taal. Mensen die het zorgplan wel snappen, hebben het plan helemaal niet nodig, zij komen er met mijn mondelinge adviezen of folder zelf wel uit. Het kost bovendien heel veel tijd. Administratie zou moeten helpen en je niet moeten dwars zitten.’
Het begint mij steeds duidelijker te worden dat verzekeraars rationeel willen bereiken wat alleen in sociale en evolutionaire betekenisgeving kan ontstaan. Het leidt tot programmering van de huisarts. Die kan zo nooit meer maatwerk leveren, terwijl verzekeraars zeggen dat dit juist de bedoeling is.
