Ik ken Johan, een prachtmens. Hij helpt mensen die dat nodig hebben, is actief lid binnen zijn sportvereniging, cliëntenraden, geeft mij inzicht in de wensen en noden van mensen met een psychische aandoening. Hij wilde zijn verhaal via de krant delen en laten zien dat je maatschappelijk prima kunt functioneren, ook als je een psychische aandoening hebt.
‘Johan is schizofreen’ kopte het landelijk dagblad. Johan was er kapot van.
Koos men die kop omdat het meer verkoop opleverde? Want de meeste mensen hebben geen ervaring met schizofrenie, maar wel een stevig vooroordeel.
Telkens als ik Johan zie, denk ik aan dit voorval van jaren terug. En probeer ik me voor te stellen: hoe voelt het als je in vrijwel elk nieuw contact tegen een negatief vooroordeel aanloopt? Welke energie is steeds nodig om dat te overwinnen?
