Elke zaterdag ben ik weer benieuwd naar verandering van kleuren. Geuren krijg je zomaar mee. Ik kijk verwachtingsvol uit naar de bloemen van de hortensia die vorstschade opliep. Een merel zie ik badderen in de vijver. De spirea geeft bescherming om er minutenlang een spetterfeestje van te maken.
Ik vind het oude vel van een ringslang en een week later kringelt ze zomaar over de composthoop waar ik net naast aan de slag ben. Ik vraag me af of we onbedoeld de goede dingen doen zodat ze haar eieren erin gaat leggen.
De dit jaar geplante Gunnera manicata groeit hard. Gaat hij zo groot worden dat we eronder kunnen staan? Ik hoop op jonge slangetjes, een betere oogst aardbeien, die nu vooral door muizen gegeten worden. Zal de es blijven leven? Ik hoef niets te plannen want de tuin zegt wat er gedaan kan worden. Is dit werken?