zie je vaak zo reageren op de vraag hoe het gaat. Ook als het niet prima is.
Als ik de tijd neem en doorvraag, beginnen ze vaak te lachen of zuchten. Ze zeggen dat het prima-antwoord is gekomen omdat anderen van de werkelijke details vaak in paniek raakten, niet wisten wat ze moesten zeggen of snel weg wilden lopen. Vervelend, voor vrager en antwoorder.
De laatste tijd valt hen op dat vraagstellers steeds vaker op een andere manier reageren: ze zien hun vraag als opstap om over hun eigen problemen te beginnen. “Je hebt nog geen hele zin gezegd of daar komen ze al. Je wilt niet weten wat ik allemaal aan ziektes en zeertes te horen krijg sinds ik zelf ziek ben. En daar heb ik echt niet altijd zin in, dus dan zeg ik maar: Ja, het gaat prima!”
