Haar ouders keken verbaasd toe hoe ze ermee speelde: het aanbod van de winkel bestond niet uit knuffels of groenten uit de keuken, maar uit de muntjes in de kassalade. Toen haar moeder vroeg hoe ze dan moest betalen, maakte haar dochter een schuivend gebaar, zoals je je pas in de pinautomaat steekt. Het leidde tot een discussie over sparen, budgetteren. Hoe ga je dat een kind leren die betalen ziet als een armbeweging? Of die de indruk ontwikkelt dat we hier gewoon geld uit de muur kunnen halen? Wat zowel waar als niet waar is.
Je komt dan bij de vraag: hoe kun je kinderen leren ‘met geld om te gaan’ als geldtransacties steeds meer in een computersysteem worden afgewerkt? Hun beleving van geld is een andere dan wie nog met spaarpotten en portemonnees is opgegroeid. Hoe vermoed je dat dit verder zal gaan?
