Leven en laten leven

Zie meer s
Picture of Imelda Schouten
‘Vervelend hè dat blad!’, zegt een voorbijlopende dame terwijl ik veeg. De kastanjebladeren schitteren in het zonlicht, zo mooi. De kleuren geven me al dagen een goed gevoel. Het geknisper zorgt voor een lach en een kinderhuppel terwijl ik loop. Ik veeg alleen omdat eronder hondenpoep bleek te liggen.

De buurman laat de eeuwoude beuk weer snoeien: ‘Het kan toch niet dat de overburen onder zo’n dichte boom moeten wonen?’ Kan niet? Moeten?

Vallend blad leidt bij de bomenspecialist steevast tot drukte in snoei- en verwijderaanvragen. Hij merkt dat mensen steeds minder accepteren. Bomen als veiligheidsrisico, bladval en kastanjes als overlast. Schaduw gaat tegen ‘recht op zon’ in. Bij bomen die zichtbaar ouder zijn dan de huizen eromheen, ondernemen (nieuwe) bewoners acties om ze zo gesnoeid te krijgen dat ze bij hun hoogglanskeuken passen. ‘De bomen kunnen rustig nog 100 jaar mee’, zegt de bomenman. ‘Maar kunnen mensen ze voldoende met rust laten om ze zo oud te laten worden?’

foto door mzacha op RGBStock.com
Deel deze post
Imelda Schouten
Als geen ander is Imelda Schouten in staat te herkennen wat iemand beweegt en dat over te dragen. Ze begeleidt politiemensen, artsen en verpleegkundigen die de context van hun cliënten bij hun therapie of begeleiding willen betrekken. Samen met Wim van Dinten schreef ze Zijn zij gek of ben ik het? (2008), Voorbij het vanzelfsprekende (2014) en Realiteit en werkelijkheid (2022). Ze doceert bij de Sezen Academy en adviseert organisaties die willen transformeren naar contextgedreven werken en organiseren.
Lees andere s: