Hij ging met hem in gesprek. Dat gesprek leerde hem dat deze man in zijn vorige baan jarenlang tot wel 100 uur per week werkte.
De keuze voor de nieuwe baan kwam voort uit het idee om rustiger aan te gaan doen. Ondanks dat hij flink minder was gaan werken voelde hij zich futloos en erkende hij dat er niets uit zijn vingers kwam.
Ze kwamen overeen met wederzijdse instemming uit elkaar te gaan. De man zag in dat een langere rustperiode nodig was, dat kon ook, hij had spaargeld.
Mijn kennis stapte naar zijn directeur. Diens reactie was: “Wederzijds ontbinden? Daar geloof ik niks van. Gaat die man toch niet doen, hij is toch niet gek? We stellen hem tot het einde van het contract op non-actief.”
Mijn kennis vroeg zich af wat hij hier had gemist.
