Vermoeid legt de vrouw de speelgoedverpakking buiten bereik. Ze durft andere mensen achter haar in de rij niet aan te kijken. Iedereen hoopt dat het gillende kind rustig wordt. “Hou op nou! Ik zeg het niet nog een keer.” Het gillen blijft. “Als je niet stopt, gaan we niet naar tante Sonja.” Een tel is het stil, het ventje weegt af, maar dan gaat hij weer. De chantage heeft niet gewerkt.
De vraag voor iedereen die kinderen opvoedt is hoe je een vorm vindt om in situaties samen een richting te vinden die overgaat in gewenst gedrag. Volgens Skinner doe je dat met prikkels die gewenst gedrag stimuleren, niet met straf. Straf leert je hoogstens het ongewenste gedrag niet meer te vertonen, maar hoe dan anders? Een richting vinden is moeilijk, soms onmogelijk, maar chantage en straf leiden tot een spiraal van nog meer chantage en straf en geeft de situatie die we in de winkel meemaakten. Vol onmacht.
