Een bonte groep aan wielrenners verliet de stad en reed breeduit over de weg de heuvels in. De instructies van de organisatie (houd je aan de geldende verkeersregels en hinder andere weggebruikers niet) werden massaal genegeerd. Het duurde niet lang of er waren gevaarlijke situaties en bijna-ongelukken.
Toen we de grens passeerden, stond de Belgische politie ons met een aantal agenten op de motor op de wachten. Ze dirigeerden het hele peloton het smalle fietspad op en zo reden we verder België in. De enkeling die de aanwijzingen negeerde werd staande gehouden.
Je ervaarde dat de Belgische politie meer betrokkenheid toonde bij de toertocht dan de Nederlandse politie. Ze hadden er zelfs mensen voor vrijgemaakt. En die hielden de boel strak in de teugels, met een plezierig verlopen rit zonder incidenten als gevolg. Met hun optreden creëerden ze een definitie van de situatie waarin we netjes reden. Ik hoop dat ze door de toerorganisatie hartelijk bedankt zijn.
Zouden we het een volgende keer zelf kunnen?
