Hij deed het niet vaak genoeg vond hij, maar de voorpret verlengde in ieder geval steeds de reisduur: in de weken voorafgaand aan het vertrek verdiepte hij zich in de cultuur, las het nieuws, verheugde zich op mensen, geuren, kleuren, weersinvloeden die hij zou gaan ervaren. Smaken van eten, ontmoetingen, nieuwe indrukken die hun weerslag op zijn eigen leven zouden hebben.
Een collega zei dat ze binnenkort naar Portugal ging. Oh, hij proefde weer de net gebakken pastéis de nata in de zon, en de glimlach die hij kreeg toen hij geprobeerd had de gebakjes in zijn beste Portugees te bestellen. Een andere taal zou hen niet geholpen hebben. Hij vroeg of zijn collega zijn Wat en Hoe Portugees wilde lenen.
Ze keek hem verbaasd aan: “Portugese woordjes leren? Zelf je eten regelen? Nee joh, gekkie, ik ga op vakántie hoor!”
