Wat ziet de postbode?

Zie meer s
Picture of Hans Rijnders
De postbode toeterde bij de buurman. Ik liep naar haar toe.

Ze draaide het raam open. Ze had een aangetekend stuk. “Dat gaat niet lukken want hij is ‘n weekje weg”, zei ik. “Kan ik het aannemen?”

“Eigenlijk niet”, zei ze. Ze stak de brief weg, gaf een formulier waarmee de buurman het pakje kon afhalen bij het postkantoor 20 km verderop, of kon aangeven dat de postbode het later nog eens probeerde. Ogenschijnlijk efficiënt, erg ongemakkelijk en duur.

Ze slaat altijd het aanbod af voor een kopje koffie, komt niet uit de auto, laat staan dat ze weet hoe het in ons buurtje eraan toegaat. Toen ik me haar voor de geest haalde begon ik te vermoeden dat ze binnen koffie drinken vervelend vindt of dat ze dat niet mag. Er is geen belangstelling voor ons of voor wat enveloppen over ons vertellen. Ze ziet alleen adressen en brievenbussen en er zijn regels. Zo verliest de post het altijd van internet.

Postbezorging
Tante Tati op Pixabay
Deel deze post
Hans Rijnders
Hans Rijnders werkte steeds bij de lokale overheid, zowel in de zogenaamde harde als zachte sector. De laatste jaren was hij gemeentesecretaris bij de gemeente Vaals. Al die tijd hield het hem bezig waarom bepaalde mensen en afdelingen juist wel met elkaar konden samenwerken of waarom juist niet; net als het verschil in contact en communicatie met inwoners. De verschillen werden door iedereen steeds afgedaan met het verschil tussen alpha’s en beta’s, mannen en vrouwen, etc. De kennismaking met betekenisgeving en oriëntaties wierp een nieuw licht op de zaak. Hans is bestuurslid bij stichting Sezen geweest.
Lees andere s: