Een omgeving met mensen die elkaar begrepen en voor die omgeving zorgden. Overwegend gezinnen met ouders die werk hadden. Sociaal-rationele betekenisgeving domineerde.
Die jaren-70 wijk verkommert. De woningcorporatie aarzelt over onderhoud, want de woningen zijn gebouwd om 50 jaar mee te gaan en inmiddels zijn ze 43 jaar. Zwerfvuil, vertrapte plantsoenen, veel criminaliteit nadat de hoogbouwwijk verderop, waar veel problemen speelden, is afgebroken. Bewoners spreken elkaar niet meer, durven elkaar niet aan te spreken. Zelfreferentiële betekenisgeving op straat domineert.
Veel mensen die ik van vroeger ken vertrekken. De toestand van de wijk toont hoe de overheid functioneert: die weet vanuit haar zelfreferentiële-rationele oriëntatie de negatieve ontwikkelingen niet aan te pakken. Sterker nog, ze zorgt dat ze verergeren. De wijk zal verder achteruitgaan. Net zo lang tot sloop onontkoombaar is. Dan veert de overheid weer op, met papieren plannen, stenen stapelen, een nieuwe inrichting. Zijn de problemen dan weg?
