Adres onbekend

Zie meer s
Picture of Erik Visser
Ze had een geboortekaartje gekregen van haar woonbegeleider.

Ik kende de hulpverlener ook, had haar steeds ervaren als betrokken en aardig. Ik zocht het adres op het geboortekaartje, het leek mij leuk haar een felicitatie te sturen.

‘Staat er niet op’, zei ze. ‘Dat strepen ze door.’ Het adres was doorgestreept met een zwarte viltstift. ‘Dat moet van de organisatie, we mogen het huisadres niet weten.’

Veel zorgverlenende organisaties en hulpverleners zijn vaak bang voor een persoonlijke relatie met degenen die ze helpen. De hulpvrager geeft van alles van zichzelf prijs, moet zich soms letterlijk en figuurlijk blootgeven om geholpen te worden. De hulpverlener niet. Dat kan behoorlijk vervreemdend overkomen. Je kan zelfs zeggen dat het helpend vermogen er bewust mee ingeperkt wordt.
Je gaat voorbij aan wat er allemaal mogelijk zou zijn als de persoonlijke relatie ingezet wordt in de hulpverlening.

Deel deze post
Erik Visser
Erik Visser is bedrijfskundige. Hij is vijftien jaar werkzaam in de zorg en hulpverlening, steeds vanuit de patiëntenbeweging in bestuurs- en advies- en managementfuncties en inmiddels ook als zelfstandige. Erik Visser is docent bij Sezen Academy en begeleider bij Bascole. Is vertrouwd met een grote variëteit van situaties en omstandigheden waarin mensen afhankelijk worden van hulpverlening. Wordt gedreven door wat hulpverlening met mensen doet en hoe hulpverlening echt helpend kan zijn. Wil eraan bijdragen dat organisaties en hulpverleners kunnen doen waarvoor de omgeving hen nodig heeft, en dat de context waarin zij werken daarop ingericht raakt.
Lees andere s: