Ik bezoek met Nica het lokale gezondheidscentrum. Er wordt wat bloed afgenomen en 2 uur later moet ik terugkomen voor het resultaat. We wachten zolang in het boekingskantoor van onze schoonzus. Ik maak me zorgen, als het maar geen dengue is…
Buiten praat ik wat met Eric’s moeder, tot ze me gebaart naar binnen te gaan met Nica. Er komt een begrafenisstoet aan. Volgens Filipinos is het voor baby’s niet goed als zij te dicht bij een doodskist komen.
Vlug volg ik haar advies op. Rationeel gezien zet ik mijn vraagtekens. Maar nu Nica zo ziek is, blijk ik alle invloeden die haar zieker of beter zouden kunnen maken, serieus te nemen.
