De stallen zijn verlaten, de wei is aan het verwilderen. Musjes hebben hun plek gevonden in de oude schuur. Ik ruik nog steeds de paarden en de koeienmest. De geluiden van de melkmachines en loeiende koeien komen even terug. De hooiberg is een plek voor kipjes geworden.
Samen met mijn zus gingen we boer Aart altijd bespioneren vanuit de hooiberg. Pas toen ik volwassen was begreep ik dat Aart hiervan wist en het spel meespeelde. Hij liep elke keer heen en weer om te kijken hoe we nu weer zouden verdwijnen achter een strobaal. Het werk kon wel wachten, hij vond het spel veel te leuk. Zo kon hij ook onze ouders inlichten als die ons misten.
Ik realiseer me nu wat een groot geschenk het is dat je als jong kind je gang kon gaan en je vrij kon voelen in het ontdekken en op avontuur gaan. Bedankt Aart.
Nieuwe #Aardnootjes verschijnen ook via Twitter.
Helemaal mee eens Merel! Leuke bekende anecdote.
Ter aanvulling…
Jullie waren niet de enigen die speelden.
Aart en ik speelden dan gelijktijdig ‘Buurman en Buurman’.
Ook als “oud kind” blijft ‘je gang gaan en je vrij voelen’een
geschenk. Aart was daar een (leer)meester in!