Ze verklaarden me voor gek dat ik een paar nachten muizen had gevangen en buitengezet.
We zijn gewend aan ons eigen welbevinden voorrang te geven. We gebruiken onze rationaliteit voor de gemakkelijkste muisverwijdering. Of je roept dat je bang bent, of je blijft klagen en verwacht dat een ander het probleem oplost. Dat is helemaal makkelijk, maakt gebruik van sociale betekenisgeving.
Maar die muis is er, leeft, is eten voor andere beesten. Het dier doet wat het doet. Dat ik daar nou last van heb. Het leverde gebroken nachten op, ook ervaring. Ik leerde muizenpies herkennen, merkte dat muizen prachtige ogen en vachtjes hebben en chocoladepinda’s fantastisch vinden.
En ik ontdekte wat het wil zeggen als je natuur voorrang geeft op jezelf. Het werd me duidelijk wat het van ons vraagt ons zo te gedragen dat we de diversiteit in de natuur beschermen, evolutionaire betekenisgeving uitgaat boven zelfreferentialiteit.
