‘Krijg ik een mail van het bedrijf dat het medewerkerstevredenheidsonderzoek uitvoert: Na het grote enthousiasme en de geweldige respons van 3 jaar geleden, voeren wij opnieuw dit onderzoek uit.’
‘Mag ik weer voor Jan Lul zeventig vragen invullen. Of ik tevreden ben met de koers van het bedrijf en blij met mijn leidinggevende. En dan op zo’n 5-puntenschaal. Hoe ik werkelijk tegen de koers van het bedrijf aankijk, interesseert geen hond.’
‘Dan vul je het toch niet in en zeg je dat het onzin is?’ ‘Als ik dat doe, weegt dat mee in mijn beoordeling. Een lage respons of negatieve score heeft trouwens gevolgen voor onze afdeling. Mijn leidinggevende spoorde mij aan het in te vullen en vooral positief, want anders daalt ons budget.’ ‘Bijna iedereen die aan dit circus meedoet is academisch of HB- geschoold en iedereen die je erover spreekt weet dat het onzin is. Waarom doen we dit?!’
Kennelijk is het repertoire weg om niet mee te gaan in de rationaliteit waarin je zo goed bent opgeleid.
