Mijn dochter zag de val en besloot een taxi te bellen om haar naar het ziekenhuis te brengen voor onderzoek. Na een aantal uren van wachten en diverse onderzoeken werd de toestand van de vriendin goed genoeg geacht om naar huis te gaan.
Het was ondertussen 5:00 uur in de ochtend.
De vriendin hing met een hersenschudding, een ontwrichte kaak en een afgebroken voortand op de schouder van mijn vermoeide dochter. Mede daardoor vroeg mijn dochter vriendelijk aan de degene achter de balie of zij even een taxi wilde bellen.
Waarop ze het antwoord kreeg: “Nee dat doen we niet want jullie zijn geen asielzoekers.”
De beide vriendinnen waren te moe en te ontdaan om op dat moment door te vragen. Maar het beeld blijft al dagen hangen.
