Onze man in Teheran, raakte ik onder de indruk van zijn moed en die van veel mensen daar. Thomas vroeg zich af of hij in Iran zou blijven, of het ooit goed zou worden. Aan het eind van de uitzending zag je een oude man die licht voorovergebogen liep. Hij draaide zich plots om, kreeg Erdbrink en collega’s in de gaten en ging zingen. Hij hield op, glimlachte, groette, draaide zich om en liep verder. Je wist niet wat hij had gezongen, maar het ontroerde en inspireerde. De man liet je een sfeer proeven waarvoor Thomas wilde blijven.
Ik vraag me af wat er in ons land is gebeurd dat ouderen zo vaak niet meer hun wijsheid en geschiedenis uiten om anderen te inspireren. Veel ouderen zijn zo bezig met genieten en consumeren dat ze niet meer toekomen aan wat aan samenleven betekenis geeft. Je gunt hen een verblijf in Iran om als oudere te leren leven.
Nieuwe #Aardnootjes verschijnen ook via Twitter.
Recent werd in NRC beschreven hoe een Australisch echtpaar sanen naar Peru
was afgereisd om de daar verkrijgbare middelen aan te schaffen om zichzelf het leven te benemen. De onvermijdelijke neergang zou aan het genieten in de weg komen te staan. Nergens in het verhaal bleek dat ze zich bewust waren van het effect hiervan op zoon, kleinkinderen, laat staan het hotelpersoneel dat hen zou aantreffen. Ik vond het nogal bijzonder.