In zijn Staircase to Terrorism ziet hij vijf stadia die vooral jongeren afleggen. In het laatste stadium zijn ze onbereikbaar. Zijn oplossing: rede.
Zijn rationele verhaal is maar al te herkenbaar. Maar lees je Voorbij het Vanzelfsprekende van Van Dinten en Schouten dan zie je een stadiumgewijze evolutie. Je herkent de oriëntatie van mensen die vatbaar zijn voor een dergelijke ontwikkeling. Je doorziet de invloed van de omgeving, en dat alleen een omgeving die uitnodigt tot andere vormen van betekenisgeving soelaas kan bieden.
Het bijzondere is dat Van Dinten en Schouten hun bijdragen om de problemen van deze tijd te doorzien en tot oplossing te brengen niet in de krant krijgen. Die blijven selecteren op rationaliteit, hoe onpraktisch die ook is. En evolutionaire betekenisgeving past al helemaal niet in het format.
Jammer, want daar liggen de oplossingen van veel problemen.