In de praktijk wordt het: een geografisch gebied waarbinnen politiemensen worden ingezet op grond van door de driehoek bepaalde prioriteiten. Maar gebiedsgebonden politiezorg is in de kern iets heel anders. Dat zijn dienders die zich met burgers verbinden, zien wat in zo’n gebied nodig is om het veilig en leefbaar te houden en hun talent en ervaring inzetten om er met de bewoners een stimulerende leefomgeving van te maken.
Deze sociale en ontwikkelende manier van ‘waakzaam en dienstbaar’ is voor veel leidinggevenden chaotisch en past niet bij de bedrijfskundige optiek die ze in managementopleidingen kregen aangereikt. Daar leer je uit te gaan van wat je bedacht hebt, plan je acties en controleer je de uitvoering ervan. Dat past goed bij bestrijding van internationale en nationale criminaliteit, niet bij gebiedsgebonden politiezorg. Onmetelijk enthousiasme, trots en expertise van politiemensen aan de basis gaan zo verloren. Als een gebied veilig en leefbaar wordt is dat dankzij agenten en hun directe chefs die, ondanks deze belemmeringen binnen de NP, doen wat zij nodig achten. Hoe haal je die belemmeringen weg? Wat is eraan te doen?
Zie gebiedsgebonden Politiezorg voor het gehele artikel.
