Politici en ambtenaren die alleen kunnen denken in wetten en regels, willen daarmee neoliberale publieke en semipublieke organisaties aanpakken om ze – naar wat de bedoeling was – te laten functioneren. Dat is water naar de zee dragen: je houdt immers vast aan de zelfreferentiële-rationele vormen van betekenisgeving die juist moeten veranderen.
Nieuwe benoemingen dan? Als je oriëntaties niet herkent, kies je vrijwel zeker mensen met een zelfreferentieel-rationeel handelingsrepertoire en zal de grondslag niet worden gecorrigeerd, als dat al mogelijk zou zijn.
Nieuwe initiatieven, zou dat werken? Er zijn mensen in de samenleving die vinden dat politici en ambtenaren in gebreke blijven. Ze willen een of ander negatief effect aanpakken en krijgen mensen mee, die al vrij snel na de start doelen stellen, budgetteren en plannen. De gevestigde orde wil het initiatief steunen en er geld voor geven, maar dan moet het wel op hún manier. De initiatiefnemers hebben het geld nodig en gaan in die eis mee…… Je krijgt meer van hetzelfde.
Hoe dan wel?
